Në Ditën Botërore të Lirisë së Shtypit, Autoriteti i Dosjeve sjell në vëmendje Fadil Kokomanin e Vangjel Lezhon, duke publikuar letrën që gazetarët e burgosur në burgun famëkeq të Spaçit, ia dërguan më 9 korrik 1978, Komitetit Qendror të Partisë së Punës së Shqipërisë kundër “regjimit obskurantist e famëkeq, të pashpirt e gjakatar”. Letra konsiderohet një akt i jashtëzakonshëm guximi dhe trimërie në atë “humnerë amoraliteti”, ku pushteti zotëronte fuqinë absolute ndëshkuese. Të dy u arrestuan dhe u dënuan me vdekje, pushkatim “për krijimin dhe pjesëmarrjen në një organizatë kundërrevolucionare” dhe “për agjitacion e propagandë”. Më 29 maj 1979, Fadil Kokomani, Vangjel Lesho dhe Xhelal Koprencka u ekzekutuan dhe sot janë ende pa varr. “Në një shtet ku jeta e përgjithshme dhe e veçantë i nënshtrohet mendimit dhe rrugës politike të një suite të përjetshme, pa dyshim që ky shtet është pushtuar nga një humnerë amoraliteti. Krijuat një fe të re të perëndive të Tiranës, krijuat Zotin e ri në personin e Enver Hoxhës, të cilin e kanë tmerr dhe frikë të gjithë, pasi ai është bërë Zot i familjes, i ndarjeve dhe martesave, i aksioneve dhe i zboreve sfilitëse, i kafshatës së bukës dhe çka është më tronditësja ai është kapitalisti dhe punëdhënësi primar dhe permanent i kësaj toke shqiptare”, shkruanin Kokomani dhe Lesho, në shenjë rebelimi ndaj regjimit diktatorial. atsh
- Advertisment -