Qytetet janë të destinuara të bëhen gjithnjë e më të mëdha dhe më komplekse. Sipas raportit të fundit të OKB-së, zonat urbane aktualisht zënë vetëm 2% të sipërfaqes së Tokës, pavarësisht se strehojnë 54% të popullsisë botërore (një pjesë që do të rritet në mbi 60% deri në vitin 2050), shkaktojnë 60% të emetimeve ndotëse të planetit dhe konsumojnë 78% të energjisë së prodhuar globalisht.
Në një epokë të shënuar nga tranzicione urbane dhe digjitale, qytetet po adoptojnë gjithnjë e më shumë zgjidhje dhe të dhëna të teknologjisë digjitale për të ofruar shërbime më të mira për banorët dhe për të adresuar sfidat dhe mundësitë kritike urbane.
Megjithatë, shumë shpesh kjo nuk është forma e zhvillimit urban. Pabarazia dhe përjashtimi janë të shumta, shpesh me ritme më të mëdha se mesatarja kombëtare, në kurriz të zhvillimit të qëndrueshëm që sjell për të gjithë.
Prandaj është e nevojshme të veprohet menjëherë për të arritur dhe materializuar objektivin 11 të Agjendës për Zhvillim të Qëndrueshëm 2030: bërjen e qyteteve gjithëpërfshirëse, të sigurta dhe elastike.
