Pablo Picasso, një nga artistët më të mëdhenj dhe më me ndikim të shekullit XX,
Babai i Picasso ishte profesor vizatimi dhe e nxiti djalin e tij drejt një karriere në artin akademik.
Picasso realizoi ekspozitën e tij të parë në moshën 13-vjeçare dhe më vonë e la shkollën e artit – në mënyrë që të eksperimentonte me kohë të plotë me stilet e artit modern.
Ai shkoi në Paris, për herë të parë në vitin 1900 – dhe në vitin 1901 iu hap një ekspozitë në një galeri në “Rue Lafitte” të Parisit, një rrugë e njohur për galeritë prestigjioze të artit.
Spanjolli 19-vjeçar në atë kohë ishte relativisht i panjohur jashtë Barcelonës, por ai kishte krijuar tashmë qindra piktura.
Duke marrë shumë kritika pozitive, ai qëndroi në Paris për pjesën tjetër të vitit dhe më vonë u kthye në qytet për t’u jetuar përgjithmonë.
Vepra e Picasso, e cila përfshin më shumë se 50 000 piktura, vizatime, gravura, skulptura dhe qeramikë të prodhuara gjatë 80 viteve, përshkruhet në një seri periudhash të mbivendosura.
Periudha e tij e parë e shquar – “Periudha Blu” – filloi menjëherë pas ekspozitës së tij të parë në Paris.
Në vepra të tilla si “The Old Guitarist” (1903), Picasso pikturoi në tone blu për të evokuar botën melankolike të të varfërve.
“Periudha Blu” u pasua nga “Periudha Rozë”, në të cilën ai shpesh përshkruante skena cirku.
Në vitin 1907, Picasso pikturoi veprën novatore “Les Demoiselles d’Avignon”, e cila, me përfaqësimin e saj të fragmentuar dhe të shtrembëruar të formës njerëzore, u nda nga arti i mëparshëm evropian.
“Les Demoiselles d’Avignon” demonstroi ndikimin te Picasso si të artit të maskave afrikane ashtu edhe të piktorit francez post-impresionist, Paul Cezanne dhe shihet si një pararendëse e lëvizjes kubiste, e themeluar nga Picasso dhe piktori francez Georges Braque në vitin 1909.
Në kubizëm, i cili është i ndarë në dy faza, analitike dhe sintetike, Picasso dhe Braque vendosën parimin modern – se vepra arti nuk kishte nevojë të përfaqësonte realitetin – për të pasur vlera artistike.
Veprat kryesore kubiste të Picasso përfshinin kostumet dhe skenografinë e tij për “Ballets Russes” (1917) dhe “The Three Musicians” (1921) të Sergey Diaghilev.
Eksperimentet kubiste të Picasso dhe Braque rezultuan gjithashtu në shpikjen e disa teknikave të reja artistike, përfshirë kolazhin.
Pas kubizmit, Picasso eksploroi temat klasike dhe mesdhetare, dhe imazhet e dhunës dhe ankthit u shfaqën gjithnjë e më shumë në punën e tij.
Në vitin 1937, kjo prirje kulmoi në kryeveprën “Guernica”, një vepër monumentale që evokoi tmerrin dhe vuajtjet e përjetuara në Guernica – kur u shkatërrua nga aeroplanët luftarakë gjermanë gjatë Luftës Civile Spanjolle.
Picasso qëndroi në Paris gjatë pushtimit nazist, por iu kundërvu me zjarr fashizmit dhe pas luftës iu bashkua Partisë Komuniste Franceze.
Puna e Picasso pas Luftës së Dytë Botërore është më pak e studiuar sesa krijimet e tij të mëparshme, por ai vazhdoi të punonte dhe një gëzoi sukses komercial dhe kritik.
Ai krijoi vepra fantastike, eksperimentoi me qeramikë dhe pikturoi variacione mbi veprat e mjeshtrave të tjerë në historinë e artit.
I njohur për shikimin e tij intensiv dhe personalitetin dominues, ai pati një sërë historish dashurie intensive gjatë jetës së tij. Ai vazhdoi të krijonte art deri në vdekjen e tij në vitin 1973 në moshën 91-vjeçare.
