Kur arkeologu Ludovic Slimak zbuloi pesë dhëmbë në një strehë shkëmbore në Luginën Rhone të Francës në vitin 2015, u bë menjëherë e qartë se ata i përkisnin një Neandertali, mbetjet e para të paprekura të specieve që u zbuluan në atë vend që nga viti 1979.
Megjithatë, gjetja e rrallë që ndodh një herë në jetë, e mbiquajtur Thorin sipas një personazhi në “The Hobbit”, mbeti një sekret i mbajtur mirë për gati një dekadë, ndërsa Slimak dhe kolegët e tij zgjidhën domethënien e zbulimit, një ndërmarrje e vështirë që kundërshtoi ekspertët e ADN-së së lashtë.
“Ne u përballëm me një problem madhor,” tha Slimak, një studiues në Qendrën Kombëtare të Francës për Kërkime Shkencore dhe Universitetin Paul Sabatier në Tuluzë. Gjenetika ishte e sigurt se Neandertali që ne e quajtëm Thorin ishte 105.000 vjeç. Por ne e dinim nga konteksti arkeologjik i ekzemplarit se ishte diku midis 40.000 dhe 50.000 vjet i vjetër.”
“Ajo që sugjeronte ADN-ja nuk ishte në përputhje me atë që pamë”, shtoi ai. Ekipit iu deshën pothuajse 10 vjet për të bashkuar historinë e Neandertalit të çuditshëm, duke shtuar një kapitull të ri në misterin e gjatë se pse këta njerëz u zhdukën rreth 40.000 vjet më parë.
Hulumtimi, i botuar të mërkurën në revistën Cell Genomics , zbuloi se Thorin i përkiste një linje ose grupi të Neandertalëve që ishin izoluar nga grupet e tjera për rreth 50.000 vjet. Ky izolim gjenetik ishte arsyeja që ADN-ja e Thorin dukej se vinte nga një periudhë kohore më e hershme sesa në të vërtetë. Deri më tani, gjenetistët mendonin se në kohën e zhdukjes kishte një popullsi të Neandertalit që ishte gjenetikisht homogjene, por studimi i ri zbulon se të paktën dy popullata ishin të pranishme në Evropën Perëndimore në atë kohë dhe ata jetonin çuditërisht afër njëri-tjetrit.
