Një tragjedi, një masakër që ka shënuar jo vetëm futbollin italian, por edhe atë botëror, në një mënyrë të pashlyeshme.
Kanë kaluar 40 vjet që nga ai 29 maj i mallkuar në stadiumin e rrënuar në Bruksel dhe, edhe nëse të kujtosh ende dhemb, siç thotë Platini, harresa është e pamundur.
Ka pasur tragjedi të tjera, në futbollin botëror, madje edhe me viktima më tragjike, por asnjë si Heysel nuk është kaq evokuese. Jo vetëm për rëndësinë e ngjarjes dhe peshën e protagonistëve në fushë, por edhe për absurditetin e dinamikës, ndikimin shkatërrues të imazheve televizive, ndalimin 5-vjeçar të ekipeve angleze nga Evropa me propozimin e Londrës dhe masat drakoniane të Thatcherit kundër murtajës së huliganëve.
Turpi i futbollit.
Supozohej të ishte një festë, si çdo finale e Kupës së Kampionëve, por u shndërrua në një tragjedi, me vdekjen e 39 personave (32 prej të cilëve ishin italianë dhe mbi 600 të plagosur) dhe më pas polemikat e pafundme mbi ndeshjen e luajtur, e cila më pas u fitua nga Juventusi me një penallti nga Platini. Por, për akuzat, kujtesa dhe mendimi i atyre që ishin atje, në fushë, si Massimo Briaschi, janë pothuajse unanime.
“Palët fajtore? UEFA”, thotë me siguri ish-sulmuesi i Juves, ”që zgjodhi një stadium të papërshtatshëm dhe huliganët, të cilët u ndaluan nga futbolli dhe të cilëve iu atribuua e gjithë përgjegjësia nga gjyqi penal”.
Fatkeqësia ndodhi rreth një orë para ndeshjes kur huliganët, ose më saktë tifozët më të zjarrtë dhe të dhunshëm anglezë, filluan të shtynin drejt sektorit Z, ku ishin pozicionuar shumë tifozë të Juventusit që ishin organizuar vetë.
Ata e bënë këtë duke thyer gardhet ndarëse. Një veprim kriminal që çoi në shembjen e një muri për shkak të peshës së madhe që u krijua dhe vdekjes së shumë njerëzve që u shtypën dhe u shkelën nga turma që kërkonte një rrugëdalje.
Një tragjedi e kujtuar 40 vjet më vonë nga ata që iu desh të luanin atë ndeshje të mallkuar si Briaschi, një nga 22 lojtarët që dolën në fushë atë mbrëmje tragjike të 29 majit 1985.
“Mbaj mend gjithçka në mënyrë perfekte sikur të ishte sot. Gjithçka që ndodhi. Një kujtim që nuk do të mbarojë kurrë, absolutisht jo. Një kujtim që të mbetet përgjithmonë – Pse luajmë? Kishim informacione fragmentare për ndeshjen, njerëz që kalonin aty pranë thanë se kishte një person të vdekur dhe se po ziheshin. Mësuam të vërtetën për 39 vdekjet në hotel pas ndeshjes. E cila për fat të mirë u luajt, përndryshe do të kishte pasur më shumë se 1 000 viktima”, tha ai.
”Situata nuk ishte nën kontroll. Luajtëm në një stadium që nuk mund të mbante një finale të Kupës së Kampionëve”, shton ish-sulmuesi i Juventusit i cili tani është agjent për futbollistë të rinj premtues.
”Kishte shenja të qarta që në mëngjes. Huliganët mbërritën në stadium në kushte të turpshme, i kishim parë në qytet duke pirë arka me birrë. Polemika për festën në fund të ndeshjes? Faji? Organizimi dhe një stadium jo i përshtatshëm për një ndeshje të atij lloji. Ishte një përvojë traumatike”, përfundon Briaschi.
Platini ishte gjithashtu midis 11 lojtarëve në fushë.
”Janë kujtime të këqija dhe nuk më pëlqen të flas për to. Më dhemb shumë të mendoj për njerëzit që erdhën të na shihnin dhe pastaj nuk u kthyen më”, tha ai.
