“Tri jetët e zotit P.” është një roman për dashurinë e pakufishme dhe të patjetërsueshme të një njeriu për pushtetin mbi qeniet njerëzore në shprehjen e vet më të plotë, jo vetëm fizikisht, por edhe shpirtërisht. Për hir të këtij misioni, Zoti P. kuturiset e ndërmerr një udhëtim të pazakontë në tri botë: atë të vdekatarëve të rëndomtë, pra Toka; atë të hijeve të përjetshme, Nëntoka; për t’u ndalur në stacionin e fundit, aty ku shtrëngohet të paguajë haraçin: mohimin e vetvetes, për të siguruar përjetësinë.
Në qoftë se marrëdhënia e zotit P. me pushtetin është diçka sublime, marrëdhëniet e tij me qeniet e tjera njerëzore janë më të koklavitura dhe rrokin një dimension tragjiko-komik. Rreth zotit P. gëlon një mizëri njerëzish: bashkëpunëtorë, të dashura, ish-miq e shokë, familja madje, që në sytë e tij nuk janë veçse vartës, qenie servile dhe hipokrite që synojnë ta mashtrojnë dhe, në një mënyrë ose një tjetër, t’i rrëmbejnë atë çka është jetike për të: Pushtetin.
Virgjil Muçi lindi më 1963, në qytetin e Tiranës. Ai është autor i njohur në letërsinë për fëmijë, e gjithashtu, një nga përkthyesit më të njohur. Ai ka sjellë në shqip shumë vepra të mëdha: “Kënga e Qyqes” dhe “Krimbi i mëndafshit” nga R. Galbraith; “Dhe nuk mbeti më askush” dhe “Vrasje në Orient Express” nga Agatha Christie; “E bardha dhe e zeza” nga Malorie Blackman etj. Ai ka përkthyer edhe për të vegjlit tituj të famshëm, si: “Pipi Çorapegjata” nga Astrid Lindgren; “Tre derrkucët”, “Rosaku i shëmtuar” etj.
Virgjil Muçi është fitues i Çmimit Kombëtar Pena e Argjendtë 1997; Çmimit të Përkthimit 1998; Çmimit At Donat Kurtit 2009, dhënë nga Ministria e Kulturës etj.
