Përdorimi i tepërt i plehrave kimike ,kërcënim në rritje për oqeanet

Sasi të mëdha të komponimeve të azotit kanë hyrë në oqeane gjatë dekadave të fundit, kryesisht nga përdorimi i tepërt i plehrave kimike, sipas një studimi të fundit të botuar në revistën amerikane, “Proceedings of the National Academy of Sciences” (PNAS). “Depozitimi vjetor i azotit në formën e amoniakut ishte rreth 89% më i lartë në vitin 2018 krahasuar me vitin 1970”, sipas studimit. Amoniaku (NH3) është një përbërës i gaztë i azotit, emetimet globale të të cilit i atribuohen pothuajse ekskluzivisht sektorit bujqësor. Azoti është përdorur për dekada si një pleh për të rritur prodhimin e ushqimit. Përveç amoniakut, çlirimi i oksidit të azotit (N2O) dhe nitrateve që dëmtojnë klimën mund të zbulohen edhe gjatë përdorimit të plehrave kimike. “Sidomos në rajonet bregdetare, emetimet e amoniakut tejkalojnë emetimet e oksidit të azotit (NOx) të shkaktuara nga djegia e lëndëve djegëse fosile”, sipas ekipit hulumtues të udhëhequr nga Lei Liu, në Universitetin e Lanzhou. Plehrat e tepërta kimike që arrijnë në oqeane janë kthyer në një problem global. Ato shkaktojnë reagime të shumta biogjeokimike, duke përfshirë acidifikimin e oqeanit, degradimin e habitateve me ujë të cekët, dhe zhvillimin e lulëzimit të algave të dëmshme dhe zonave të varfëruara nga oksigjeni. “Kina kishte emetimet më të larta të NH3 dhe NOx nga çdo vend në vitin 2018, e ndjekur nga India, Bashkimi Evropian, Shtetet e Bashkuara te Amerikes dhe Brazili”, sipas studimit. Studimi tregoi se në vitin 2010, rreth 38% e përdorimit të plehrave azotike bujqësore ishte i tepruar, që do të thotë se mund të anashkalohej pa ulur rendimentin.`Sasi të mëdha të komponimeve të azotit kanë hyrë në oqeane gjatë dekadave të fundit, kryesisht nga përdorimi i tepërt i plehrave kimike, sipas një studimi të fundit të botuar në revistën amerikane, “Proceedings of the National Academy of Sciences” (PNAS). “Depozitimi vjetor i azotit në formën e amoniakut ishte rreth 89% më i lartë në vitin 2018 krahasuar me vitin 1970”, sipas studimit. Amoniaku (NH3) është një përbërës i gaztë i azotit, emetimet globale të të cilit i atribuohen pothuajse ekskluzivisht sektorit bujqësor. Azoti është përdorur për dekada si një pleh për të rritur prodhimin e ushqimit. Përveç amoniakut, çlirimi i oksidit të azotit (N2O) dhe nitrateve që dëmtojnë klimën mund të zbulohen edhe gjatë përdorimit të plehrave kimike. “Sidomos në rajonet bregdetare, emetimet e amoniakut tejkalojnë emetimet e oksidit të azotit (NOx) të shkaktuara nga djegia e lëndëve djegëse fosile”, sipas ekipit hulumtues të udhëhequr nga Lei Liu, në Universitetin e Lanzhou. Plehrat e tepërta kimike që arrijnë në oqeane janë kthyer në një problem global. Ato shkaktojnë reagime të shumta biogjeokimike, duke përfshirë acidifikimin e oqeanit, degradimin e habitateve me ujë të cekët, dhe zhvillimin e lulëzimit të algave të dëmshme dhe zonave të varfëruara nga oksigjeni. “Kina kishte emetimet më të larta të NH3 dhe NOx nga çdo vend në vitin 2018, e ndjekur nga India, Bashkimi Evropian, Shtetet e Bashkuara te Amerikes dhe Brazili”, sipas studimit. Studimi tregoi se në vitin 2010, rreth 38% e përdorimit të plehrave azotike bujqësore ishte i tepruar, që do të thotë se mund të anashkalohej pa ulur rendimentin.