Piktor, arkitekt, shkrimtar dhe intelektual i shquar, i cili jetoi mes krijimtarisë së lirë dhe persekutimit të ashpër në burgjet e komunizmit.Në vitet 1960–1973 projektoi godina sociale, rrugë dhe parqe me një frymë të re për Tiranën dhe qytete të tjera. Por në vitet 1973–1975 u kritikua rëndë për “ndikime të huaja” dhe në vitin 1978 u burgos. U dënua me dhjetë vjet heqje lirie, të cilat i vuajti kryesisht në Spaç dhe në kampet e punës së detyruar në veri. Pas tetë vitesh u lirua (1986). Koleksioni i tij me ikona mesjetare, skulptura baritore dhe dhjetëra piktura u shkatërrua si “dekadent”.
Pas shpalljes së pafajësisë (1991), Velo u rikthye me forcë në art, arkitekturë, letërsi e publicistikë. Ai mori pjesë në 15 ekspozita kolektive në Tiranë, Aleksandri, Moskë, Bukuresht, Itali, Greqi e SHBA dhe realizoi 37 ekspozita vetjake (1991–2004) në Shqipëri, Europë dhe Amerikë.
Botimet e tij përfshijnë poezi, tregime, romane e publicistikë; veçohet libri autobiografik “Kohë antishenjë” (2000). Maks Velo është një nga pionierët e artit modernist shqiptar, një zë i guximshëm i mendimit të lirë dhe një artist që i dha jetë modernizmit në artin pamor dhe në gjuhën shqipe.
Ai ndërroi jetë në Tiranë, më 7 maj 2020.
