Organizata e Traktatit të Atlantikut të Veriut, akronimi: NATO, lindi më 4 prill 1949: kjo është dita në të cilën, në Uashington u nënshkrua “Pakti Atlantik” mbrojtja themeluese e NATO-s. Ai u nënshkrua nga përfaqësues të 12 vendeve: Belgjika, Kanadaja, Danimarka, Franca, Islanda, Italia, Luksemburgu, Norvegjia, Holanda, Portugalia, Mbretëria e Bashkuar dhe Shtetet e Bashkuara. Konteksti i krijimit të NATO-s ishte ai i Luftës së Ftohtë, i dominuar nga dy blloqe të mëdha kundërshtare: ai lindor i formuar nga Bashkimi Sovjetik dhe shtetet e tij satelitore, dhe ai perëndimor, i udhëhequr nga SHBA-të dhe që përfshinte vendet që nënshkruan marrëveshjen. Duke filluar nga viti 1953, krerët e saj zgjodhën si stemë një trëndafil ere me katër vija, një për çdo pikë kardinal, që simbolizonte rrugët ideale drejt paqes (të gjitha në një sfond blu, një aludim për Oqeanin Atlantik, emblemë e bashkimit midis Amerikës dhe Evropës. ”Qëllimi i NATO-s është të mbajë amerikanët brenda aleancës, rusët jashtë dhe gjermanët nën kontroll”, deklaroi në atë kohë Sekretari i Përgjithshëm i saj, Hastings Lionel Ismay në detyrë nga viti 1954 deri në 1957. Në fund të Luftës së Dytë Botërore, SHBA-të donin të siguronin një prania ushtarake në arenën evropiane, në një çelës anti-rus, kontroll mbi Gjermaninë – përgjegjëse për konfliktin e cila nga viti 1949 u nda në Gjermaninë Perëndimore dhe Lindore. Qëllimi i NATO-s U vendos që, për të siguruar paqen dhe për të shmangur një konflikt bërthamor, Shtetet Anëtare do të bashkëpunonin politikisht, ekonomikisht dhe ushtarakisht, duke pritur bazat në territorin e tyre. Marrëveshjes së NATO-s blloku sovjetik iu përgjigj me Paktin e Varshavës (1955), i cili mburrej me synime të ngjashme. atsh
- Advertisment -