Sylvio Mendes de Campos Junior, i njohur nga të gjithë si Sylvinho, ishte mbrojtës i Arsenalit dhe Barcelonës, me të cilët fitoi dy tituj të Champions League, shkruan sot gazeta italiane ”Corriere della Sera”.
Më pas te City takimi me Roberto Mancinin ishte vendimtar për pjesën e dytë të karrierës së tij. Të shtunën, si trajner i Shqipërisë, ai sfidon axurët dhe një pjesë të së shkuarës së tij.
”Gjatë shortit mendova ‘falë zotit Roberto nuk është më në stol… Kundër tij do të ishte e çuditshme. Megjithatë, do të jetë shumë e vështirë për ne. Si brazilian, Italia më bëri të qaj në vitin 1982 me Paolo Rossin”, thotë Sylvinho, në një intervistë me këtë gazetë.
Si nisi marrëdhënia juaj me Mancinin?
”Isha gati të largohesha. Ka ardhur në dhjetor, më ka kërkuar këshilla edhe pse nuk kam luajtur shumë. Në fund të sezonit më kërkoi të qëndroja në staf, pa tek unë karakteristikat e duhura për këtë punë. Por, unë nuk isha gati, doja të kthehesha në Brazil dhe ai e kuptoi. Megjithatë, në dhjetor 2014, ai më thirri te Inter dhe erdha në Milano”.
Çfarë i ka mbetur asaj?
“Shume gjëra. Milano është qytet i bukur, ka mbetur në zemrat tona. Djali im tani luan futboll në një universitet amerikan, vajza ime po përfundon studimet në Madrid dhe ata flasin një italishte të përsosur”.
Çfarë ke dhënë dhe çfarë ke marrë nga Mancini?
”Kam marrë shumë, ai është një menaxher i mrekullueshëm, i njeh lojtarët, ka personalitet, lidership, qetësi. Shpresoj se i kam dhënë diçka”.
Ai kishte shumë mësues të tjerë, nga Wenger te Tite, përmes Rijkaard dhe Guardiola. Një pasuri?
”I thashë vetes që nëse nuk bëhem trajner i mirë me këta mësues, është vetëm faji im! Mësova të marr diçka nga të gjithë, pa humbur thelbin tim”.
Mësimi i Wengerit?
“Ai ishte numri një për menaxhimin, i cili shkoi shumë përtej skuadrës: shumë inteligjent dhe – një detaj veçanërisht i rëndësishëm – shumë i sjellshëm”.
Guardiola dhe Rijkaard?
”Pep sheh aty ku nuk mund të shihni, ai ka inteligjencë totale. Ai luan futboll të mrekullueshëm dhe pak nënvizojnë se sa mirë mbrojnë ekipet e tij. Frank është më afër lojtarëve dhe falë kësaj ne fituam Ligën e Kampionëve”.
Me Tite në vend të kësaj ai ishte në stafin e Brazilit.
“Dhe nga kjo pjesë e fushës ju kuptoni gjithë punën e tij sepse ai është i palodhur”.
Si mund ta njohësh një ekip Sylvinho?
“Nga organizimi. Është thelbësore veçanërisht nëse ka pak kohë për të punuar, si në një ekip kombëtar”.
Ju fituat raundin kualifikues, çuditërisht. Por, ju e gjetët veten përballë Italisë, Spanjës dhe Kroacisë.
”Nuk e kemi marrë keq, duam të garojmë me më të mirët. Jemi një kombëtare e re, në pjesëmarrjen tonë të dytë pas asaj të vitit 2016 me De Biasin. Jemi rritur shumë dhe kemi shumë për të mësuar: duam ta shfrytëzojmë këtë moment me përgjegjësi. Jemi të emocionuar”.
A është Italia e favorizuar?
”Është e drejtë që duhet të jetë kështu, por futbolli është i çmendur: gjithçka mund të ndodhë”.
Shqipëria nuk është një kombëtare si të tjerat. Pse?
”Sepse ka tre milionë shqiptarë në Shqipëri, por që bëhen 12 milionë me ata nëpër botë: kërkimi i lojtarëve është punë shumë e vështirë, por stimuluese. Me skautizëm gjetëm disa në Kore, Turqi, Danimarkë. Shikojmë shumë video dhe kur është koha për të zgjedhur fluturojmë për atje. Pak a shumë si klubet”.
Cili ekip ka lindur?
”Ka një përzierje ekspertësh dhe të rinjsh premtues si mbrojtësi i majtë Mitaj, 20-vjeçar nga Lokomotiva. Teknikisht ai është i jashtëzakonshëm”.
A është e rëndësishme për ju kultura e futbollit italian?
“Shumë. Unë vetë bëra një udhëtim pesëvjeçar në Coverciano me Ulivierin. Dhe shumë lojtarë janë stërvitur me ju, duke fituar aftësi taktike, teknike dhe atletike. Dhe Kampionati Evropian është gjithashtu rezultat i trashëgimisë së lënë nga Reja dhe Panucci si trajnerë”.
Shqiptarët me pasaporta të dyfishta zgjedhin gjithmonë bluzën e kuqe.
”Po, ekziston një ndjenjë unike e përkatësisë: këta fëmijë luajnë për gjyshërit, baballarët, nënat e tyre. Në dhomat e zhveshjes, kur kërcejnë me muzikë shqiptare, u shpërthen dashuria për rrënjët. E bukur”.
Çfarë prisni nga Italia?
”Spalletti është një nga më të mirët, pres një Itali shumë të organizuar, të ashpër, të fortë në tranzicion, e cila nëse është e nevojshme mbrohet me 11 dhe rifillon me 7, shumë e ashpër në situatat një me një, me bazën e Interit”
Krahasuar me vitin 2021 ka shumë ndryshime.
”Është një proces i natyrshëm. Veteranët si Bonucci dhe Chiellini mungojnë, por Italia ka përvojë, aftësi, posedim, ndjenjë konkurrence. Është e gjitha aty. Dhe përveç kësaj është Barella, i cili pati një sezon të jashtëzakonshëm. Pres që ai të luajë”.
Kë do të dëshironit të stërvitje?
“Ka dikë që kam trajnuar: Mancini donte të linte një djalë nga ekipi i të rinjve të luante gjerësisht në të majtë: Dimarco”.
A është Asllani drejtues teknik?
”Ai është rritur shumë dhe është i fortë në kokë. Ai e kuptoi se jeta nuk të jep asgjë”
A është Gjimshiti lideri moral?
”Po, ai pati një sezon të mrekullueshëm me Atalantën. Na jep qetësinë e nevojshme mendore”.
A ke folur në telefon me Mancinin?
”Do ta bëj pas Kampionatit Evropian”.
