Ashtu si shijuesit ekspertë, dy algoritme kanë mësuar të ”ndjejnë” erën e uiskit, duke njohur origjinën e tij dhe notat kryesore aromatike me saktësi të lartë.
Algoritmet u zhvilluan nga grupi i udhëhequr nga instituti gjerman ”Fraunhofer”, i cili merret me teknologjitë për paketimin dhe përpunimin e ushqimit.
Algoritmet, të përshkruara në revistën ”Communications Chemistry”, rezultuan më të sakta se shijuesit njerëzorë në identifikimin e origjinës së uiskit dhe në izolimin e karakteristikave kryesore të aromave të tyre, prandaj autorët e studimit besojnë se mund të jenë shumë të dobishëm në klasifikimin e këtij distilimi.
Aroma përcaktohet nga një përzierje komplekse përbërësish me erë dhe kjo e bën shumë të vështirë parashikimin e karakteristikave aromatike të një uiski duke u nisur vetëm nga përbërja e tij në nivel molekular.
Grupet e ekspertëve përdoren shpesh për këtë detyrë, por kjo metodë shpesh është e pasaktë dhe gjithashtu kërkon një investim të konsiderueshëm për sa i përket kohës, parave dhe trajnimit të pjesëmarrësve.
Në kërkim të një metode alternative, studiuesit e udhëhequr nga Andreas Grasskamp kanë zhvilluar dy algoritme: njëri, i quajtur OWSum, i aftë për të parashikuar aromat bazuar në përbërjen molekulare dhe një rrjet nervor artificial.
Të dy u vunë në provë me shtatë uiski amerikanë dhe nëntë skocezë, më pas rezultatet u krahasuan me ato të marra nga 11 ekspertë.
Në mbi 90% të rasteve, algoritmet ishin në gjendje të përcaktonin saktë origjinën e distilimit dhe identifikuan pesë notat kryesore aromatike më saktë se çdo shijues njerëzor: aroma e karamelit është ajo që dallon më shumë uiskit amerikanë, ndërsa për atë skocez mbizotërojnë notat e mollës dhe të tymosura.
