Libri i Bardhë ofron detaje shtesë se si të zbatohet plani i ReArm Europe, duke specifikuar se si vendet do të kenë akses në fondet e përbashkëta të parashikuara nga SAFE (një shtet anëtar do të jetë në gjendje të marrë kredinë nëse lidhet me të paktën një vend partner) dhe se si vendet partnere do të jenë në gjendje të marrin pjesë.
Në fakt, shtetet anëtare do të duhet të blejnë produkte të pranueshme nga persona juridikë me zyra të regjistruara në BE, në shtetet e EFTA-s – Islandë, Lihtenshtejn, Norvegji dhe Zvicër – dhe në Ukrainë.
Për materialet harxhuese të luftës (produkte jokomplekse), shtetet anëtare “do të sigurojnë që komponentët që përfaqësojnë 65% të kostove të produktit përfundimtar të kenë origjinën nga Bashkimi Evropian/vendet EFTA/Ukraina”.
Për sistemet komplekse, i njëjti rregull do të zbatohet, së bashku me nevojën që shtetet anëtare “të sigurojnë që kontraktorët të kontrollojnë plotësisht projektimin e pajisjeve të mbrojtjes, për të siguruar që nuk krijohen varësi të reja për sistemet komplekse”.
Vendet e tjera, për të marrë pjesë, duhet të jenë vende kandidate për anëtarësim në BE – si Turqia – ose kandidate aspirante ose të nënshkruajnë një marrëveshje strategjike të sigurisë me BE-në (ky do të ishte rasti i Mbretërisë së Bashkuar ose Kanadasë).
Për më tepër, BE-ja premton “të mbështesë veprimet industriale për zhvillimin e partneriteteve industriale ndërkufitare për të koordinuar rezervat e produkteve të mbrojtjes, përbërësve dhe lëndëve të para të lidhura”, duke mbështetur veprimet e prokurimit për të krijuar rezerva strategjike të komponentëve dhe lëndëve të para përkatëse.
