Mbrëmjen në të cilën Anna Magnani u largua nga kjo jetë, 26 shtator 1973, kanali i Rai Due po transmetonte filmin e saj të fundit, “1870” me regji të Alfredo Giannettit, i cili e kishte bindur atë të zgjidhte televizorin për filmin ”Tre donne”. Ishte një rastësi dhe një kthesë beninje e fatit, edhe pse gjendja e aktores së madhe ishte përkeqësuar prej disa kohësh, por 50 vjet më vonë ai xhevahir i vogël, në të cilin u shfaq prenë Marcello Mastroiannit mbetet i skalitur si një epitaf i një gruaje gjithmonë të pafat në jetë, por mbretëreshë në skenë dhe ekran. Anna Magnani ishte romake në zemër. Ajo lindi në Porta Pia (Romë) më 7 mars 1908 dhe u rrit nën hijen e Campidoglio-s nën syrin vigjilent të gjyshes së saj Giovanna. Nëna e saj, Marina, e kishte lënë për të shkuar jashtë shtetit, në Egjipt ku do të nisë një jetë të re, ndërsa babai i saj do të mbetet i panjohur për shumë vite. Është e vështirë të thuhet se si kjo braktisje e dyfishtë shënoi personalitetin e vajzës që pikturonte gjithmonë rininë e saj me të gjitha tonet e buzëqeshura: shkolla të rregullta, stil i matur borgjez, tetë vjet në shkollën e muzikës Santa Cecilia dhe dy vite në artin dramatik drejtuar nga Silvio d’Amico. Ai ishte i pari regjizor që kuptoi në vitin 1927 se nuk kishte të bënte me një aspirante brilante, por me një që “jetonte” personazhet e tij. Dhe është vendosmëria e Anës, ajo që së shpejti do ta bëjë atë një personazh.
- Advertisment -