Këndimi italian i operës është shtuar në listën e trashëgimisë kulturore të Kombeve të Bashkuara.
Unesco, agjencia e kulturës e OKB-së, njoftoi se po përfshinte artin katër shekullor, duke përzier kostumet, dramën dhe muzikën, nën kategorinë e saj të Trashëgimisë Kulturore Jomateriale.
Opera italiane u zhvillua në fund të viteve 1500 dhe fillim të viteve 1600 në Firence, në oborrin e familjes Medici. Zakonisht përfshin komplote të ndërlikuara, vënie në skenë të përpunuar dhe këndim virtuoz.
Këndimi i operës bashkohet me praktika të tjera të famshme italiane, si p.sh. prodhimi i picave dhe arti i ngjitjes së majave alpine.
Unesco e përshkroi operën italiane si “një mënyrë e kontrolluar fiziologjikisht e të kënduarit që rrit fuqinë mbajtëse të zërit në hapësirat akustike si amfiteatrot dhe kishat”.
Arti promovoi “kohezionin kolektiv dhe kujtesën sociokulturore”, si dhe ishte “një mjet i shprehjes së lirë dhe dialogut ndër breza”.
Kompozitori i parë i madh i operës konsiderohet të jetë italiani Claudio Monteverdi, i cili jetoi nga 1567 deri në 1643.
Gazeta italiane La Repubblica thekson se vlerësimi vjen në prag të përurimit tradicional të sezonit 2023-2024 në teatrin e operës La Scala.
Sot ka rreth 60 shtëpi operash në të gjithë Italinë – një rekord global – ndërsa këngëtarët e operës si tenori i shekullit të 20-të Luciano Pavarotti janë nderuar si yje të mëdhenj.
Sopranoja italiane Carmela Remigio tha për gazetën Corriere della Sera se ishte falë operës dhe libreteve të saj që gjuha italiane ishte ende e njohur në botë.
Duke bërë njoftimin në një takim në Botsvana për mbrojtjen e trashëgimisë kulturore, UNESCO renditi gjithashtu ceviçen peruane, pikturën e rickshaw nga Bangladeshi, zanatet e qeramikës uzbeke, thurjen e rrobave në Bregun e Fildishtë dhe disa zakone dhe tradita të tjera si pjesë të trashëgimisë kulturore jomateriale të njerëzimit.
