Truri i futbollistëve që shpesh godasin topin me kokë është në rrezik: në terma afatgjatë, shumë goditje të këtij lloji çojnë në ndryshime në mikrostrukturën dhe një rënie në disa funksione, veçanërisht ato që lidhen me të mësuarit verbal, domethënë lexim dhe shkrim. Kështu thuhet në dy studime të paraqitura këtë javë në takimin vjetor të Shoqatës Radiologjike të Amerikës së Veriut, të planifikuar të mbahet në Çikago, dhe të udhëhequr nga Universiteti Amerikan Columbia. Sipas studiuesve, këto ndryshime, veçanërisht nëse ndodhin në një moshë të re, mund të rrisin rrezikun e neurodegjenerimit dhe demencës më vonë në jetë. Studimi i parë ndoqi 148 futbollistë amatorë me një moshë mesatare 27 vjeç, duke vlerësuar për herë të parë ndryshimet e trurit gjatë një periudhe dyvjeçare. Lojtarët që bënë më shumë goditje me kokë, më shumë se 1500 në dy vjet, treguan ndryshime në disa zona të thella të trurit. “Analiza jonë zbuloi se nivelet e larta të goditjeve me kokë lidhen me ndryshimet në tru por edhe me performancë më të dobët në fushën e të mësuarit verbal”, shpjegon Michael Lipton, i cili koordinoi studiuesit. Studimi i dytë rekrutoi 353 futbollistë amatorë për një vit, por u fokusua në kufirin midis lëndës së bardhë dhe materies gri në zonat më sipërfaqësore të trurit, dhe për këtë arsye më të rrezikuarit nga lëndimi. Në këtë rast, autorët e studimit zbuluan se goditjet e përsëritura të kokës modifikojnë kufirin normalisht shumë të qartë midis lëndës së bardhë dhe materies gri, duke e bërë atë më të paqartë dhe konfuze: një karakteristikë e gjetur në shumë çrregullime të trurit dhe që ndikon negativisht në performancën kognitive.
