Me skena që ngjasojnë me Andet peruane, ishte e vështirë të besohej se ishte vetëm tre orë fluturim larg shtëpisë në MB.
Këto peizazhe të pazbutura kanë pak shenja qytetërimi, pa llogaritur numrin në rritje të alpinistëve në Qafën e Valbonës.
Një detoks për jetën moderne, luginat janë të mbushura në mënyrë sporadike me kulla, të cilat janë qindra vjeçare, ndoshta të njëjtat me ato që ka kaluar edhe shkrimtarja e udhëtimeve viktoriane, Edith Durham.
Në udhëtimin e saj të vitit 1909, ajo vuri në dukje se si “koha ndaloi” në Theth dhe fshatrat përreth.
Dikush mund të argumentojë se nuk ka lëvizur shumë që atëherë, me disa përjashtime.
Ka një grusht hotelesh pas një bumi të turizmit dhe, fatmirësisht, kulla e izolimit është thjesht një muze këto ditë, pasi gjakmarrja është një gjë e rrallë.
Sigurisht, tani ka edhe ujë të ngrohtë dhe Wi-Fi, kështu që nuk jeni plotësisht jashtë rrjetit.
Fermat atje kanë kaluar brez pas brezi dhe kujdesen në mënyra tradicionale; familja me të cilën qëndrova ende i çon bagëtitë e tyre në kullotat e larta verore në Theth dhe përsëri në ultësirë në Shkodër për t’i shpëtuar dimrave të ashpër.
Shumë si ata tani po hapin shtëpitë e paraardhësve të tyre për alpinistët, duke ofruar një shkëmbim kulturor të çmuar, ushqim të gatuar në shtëpi nga ferma në tryezë dhe bukuri bukolike gjithëpërfshirëse.
Bota natyrore mbetet edhe më e pandryshuar.
